Onze opa

‘Wij denken dat de besproken persoon Bram Viskoper onze opa is. We komen bij een stuk familiegeschiedenis die ons onbekend is.’

De e-mail met het adres en de route naar de buitenwijk van Houten liggen uitgeprint naast me in de auto. Daaronder de brief van Bram Viskoper uit 1932, de o zo deftige brief waarmee het boek begint, verder het gezinsrapport van zijn broer Moos en de gezins- en persoonskaarten van Bram en Moos, hun vrouwen en hun twintig kinderen plus aanhang.

kleinkinderenviskoperIn Houten heten Lex Ootjers (links op de foto) en René Viskoper mij welkom. De laptop gaat open, een fotoboek wordt uitgestald en de documenten worden bestudeerd. Voor de beide kleinkinderen van Bram Viskoper gaat er weer een luikje uit een ver verleden open. Hun grootvader was arm, dat wisten ze, maar verder moeten ze het met flarden informatie doen en een enkele foto. Lees verder Onze opa

Tiritomba

josephsschmidt
Joseph Schmidt

Als hij terugkwam van zijn werk hield Arie Lamberts stil onder de poort – een betere klankkast kon je niet hebben – en zong Tiritomba. Het was het verzoeknummer van mevrouw Viskoper die in het huisje tegenover de poort ziek te bed lag. In de jaren dertig was deze klassieke Italiaanse aria razend populair onder arbeiders, vooral in de vertolking van Joseph Schmidt. Schmidt, een Joodse Oostenrijker, was begin jaren dertig uit Berlijn naar Amsterdam gevlucht en vierde ook hier successen. Staande in een open wagen reed hij zingend door de Jordaan. ‘Iedereen hing uit de ramen,’ herinnert schilder Jan Sierhuis zich nog (Ons Amsterdam, juni 2015). Lees meer over de families Lamberts en Viskoper in Asterdorp, hoofdstuk 8.