Op de omslag van Asterdorp staan kinderen die spelen in de zandbak. Hun begeleidster is een jonge vrouw in een wit schort. ‘Dat is mijn moeder’ schrijft een verraste Rita Verbruggen uit Delft mij.
Femmy Korting, zo heette haar moeder. Als jong katholiek meisje, wonende in de 1e Helmerstraat, was ze rond 1932 actief in het kinderwerk op Asterdorp. Zoveel is zeker, dat had ze haar dochter vroeger zelf verteld. Lees verder Femmy Korting
IJsjes. Net als nu was ijs maken en verkopen in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw een populaire handel in Amsterdam. Ook onder Asterdorpers. Op nummer 63 streek in december 1928 het gezin van ijsventer Hartog Blitz neer.
Hij was uit zijn huis in een middenklassebuurt gezet vanwege huurschuld en misbruik van de woning. De controlerend ambtenaar van de Woningdienst had het zelf gezien: hij maakte thuis ijs en verkocht dat vanuit het raam. Dat was natuurlijk streng verboden. Lees verder IJsventer Blitz
De brief van De Lelie aan de gemeenteraad was tiptop in orde. Eigen beeldmerk, ondertekend door voorzitter en secretaris, en voorzien van een heuse Memorie van Toelichting (zie de fragmenten hieronder). Het taalgebruik is zo vormelijk dat je er een puntje aan kunt zuigen. Je vraagt je af waar ze het vandaan haalden, die Piet van Kasteel en Jonas Groenteman. De Communistische Partij? Ik denk het ja, maar alle raadsadressen uit die tijd zien er zo verzorgd uit. Het zal toch niet dat alleen organisaties die aan de CPH gelieerd waren raadsadressen verzonden? Ook die mogelijkheid moeten we niet uitsluiten.
Het gezin Kooistra woonde van januari 1930 tot juni 1931 op Asterdorp 32. Het complete gezinsrapport staat hierboven. Kleine leeswijzer: bij ‘Inlichtingen Instellingen’ staat de afkorting M.S. voor Maatschappelijke Steun, later Sociale Dienst geheten. Excuses voor het gekras met blauw en zwart, dat zijn aantekeningen van mij.
Deze handtekeningenlijst leverden de dames Groen (van nummer 26) en Moffie (van 115) eind 1928 in bij juffrouw De Miranda. Waarom? Lees hoofdstuk 5, Voorzitter Groenteman.
Politieke partijen waren niet welkom in het clubgebouw van Asterdorp. De CPH zag dat als een anti-communistische streek van de sociaal-democraten. Dat verklaart het pesterige ’toch’ in de kop van dit artikel: Louis de Visser was namelijk voorzitter van de Communistische Partij Holland.
Terpstra, van nummer 78, lag wel vaker dwars. Najaar 1929 schreef de opzichteresse in haar dagboek: ‘Man is bezig een nieuw konijnenhok te timmeren. Hij neemt ook deel aan het schilderen op muren en trottoirs met opschriften tegen de Woningdienst en Asterdorp.’ In februari 1932 mocht Terpstra weg, zijn nieuwe gemeentewoning stond in Tuindorp Buiksloot. Maar waarom waren de Terpstra’s eigenlijk in Asterdorp beland? Omdat zij het krot (Tweede Wittenburgerdwarsstraat 1a, huis) waar zij voordien woonden, niet op orde hadden. ‘Vuil en slordig. Krotwoning‘, noteerde de inspectrice van de Woningdienst bij een huisbezoek. ‘Stank van ansjoviskelders veroorzaakt veel vliegen. Lees verder ‘Nog eens, Terpstra; hij is fijn, hoor!’
Met deze tekening brengt Bernard van Lammeren Asterdorp tot leven (klik op de tekening voor een groter beeld).
Als hij terugkwam van zijn werk hield Arie Lamberts stil onder de poort – een betere klankkast kon je niet hebben – en zong Tiritomba. Het was het verzoeknummer van mevrouw Viskoper die in het huisje tegenover de poort ziek te bed lag. In de jaren dertig was deze klassieke Italiaanse aria razend populair onder arbeiders, vooral in de vertolking van Joseph Schmidt. Schmidt, een Joodse Oostenrijker, was begin jaren dertig uit Berlijn naar Amsterdam gevlucht en vierde ook hier successen. Staande in een open wagen reed hij zingend door de Jordaan. ‘Iedereen hing uit de ramen,’ herinnert schilder Jan Sierhuis zich nog (Ons Amsterdam, juni 2015). Lees meer over de families Lamberts en Viskoper in Asterdorp, hoofdstuk 8.