Ik ben benieuwd of het portret dat Haverman maakte van Pekelharing nog altijd in ‘een der gebouwen’ van de TH in Delft hangt. Lees meer over de activiteiten van professor Pekelharing en de rol van huishoudster Piel in hoofdstuk 1 ‘Het klasje van Peek’.
Woningbouwvereniging Het Westen (later opgefuseerd in De Key) bestond eind 1930 twintig jaar en De Miranda en Keppler gingen akkoord met de besteding van ƒ 4.450,- uit de reserve van deze vereniging aan een feest. Het meeste geld werd cadeau gedaan aan de huurders: ‘In de laatste week van het jaar worden alle huurders vrijgesteld van de betaling van huur over die week.’ Lees verder Gratis week
Weinig nieuws onder de zon: ook in de jaren dertig probeerden bestuurders van corporaties zichzelf buitensporig te belonen. Alleen staken rijksambtenaren daar een stokje voor. Dat kon toen nog. In het kort is dit het verhaal van de penningmeester van woningstichting De Dageraad, destijds een mini-corporatie met 550 woningen in beheer. Lees verder Het salaris van de corporatiebestuurder
Ze hebben elkaar tijdens hun studie in Delft leren kennen en daarna nooit meer uit het oog verloren: Arie Keppler en Pieter Bakker Schut. De een ging aan de slag in Amsterdam, de ander in Den Haag. Keppler hoorde pas veel later dat Bakker Schut behalve zijn vriend ook korte tijd zijn concurrent was geweest. Toen Wibaut en Tellegen in 1915 probeerden Keppler te behouden voor Amsterdam, hadden ze ook een plan B ontwikkeld. Mocht Keppler boos zijn weglopen, dan zou Bakker Schut directeur zijn geworden van de Amsterdamse Woningdienst. Het werd plan A. Toen Wibaut ruim twintig jaar later aan zijn zwager vertelde dat Bakker Schut was benaderd als plaatsvervanger, haalde Keppler zijn schouders op. Geheel tegen zijn natuur in en vooral tekenend voor de desolate staat waarin Keppler toen verkeerde. Lees meer hierover in Asterdorp, hoofdstuk 9.
Pieter Bakker Schut onderhield contact met Keppler tot diens dood. Zelf was hij directeur Stadsontwikkeling en Volkshuisvesting van Den Haag van 1918 tot kort na de oorlog. Hij vestigde een kleine dynastie: zijn zoon Frits volgde hem op en bleef tot 1966 de hoogste ambtenaar voor de volkshuisvesting in Den Haag. Pieter Bakker Schut overleed in 1952, 85 jaar oud.
Dit soort oproepen verscheen regelmatig in het dagblad van de Communistische Partij Holland. Asterdorp was bijna wekelijks voorpaginanieuws.
Lees meer hierover in Asterdorp, hoofdstuk 5.
Begin 1932 maakte De Miranda de balans op van Asterdorp en Zeeburgerdorp. Hij deed wat Keppler naliet en rekende op een kladje uit hoeveel de gemeente onder de streep eigenlijk uitgaf per gezin per jaar: 489 gulden. Dat geld kon veel effectiever worden ingezet, zo hield hij Keppler en de ‘Subcommissie’ vol notabelen tevergeefs voor. Lees meer hierover in Asterdorp, hoofdstuk 7.