Zomer 1932. De familie Kreuger woonde prettig op de Hembrugstraat 18′, betaalde keurig elke week de huur en was niemand tot last. Maar nu stond F. Kreuger met zijn gezin en spulletjes op straat. Zijn woning was te krap geworden voor een echtpaar met acht kinderen, oordeelde de gemeente. Bovendien verdiende Kreuger te veel. Hij kon makkelijk ruimer gaan wonen als hij zou willen, met zijn inkomen van f. 35,- per week. Op de Hembrugstraat bedroeg de huur slechts f. 3,80. Maar ja, hij wilde niet weg. “Huurder werd driemaal een andere gemeentewoning aangeboden waarvoor hij bedankte,” schreef de Woningdienst en dus luidde het vonnis: ontruimen.