Elke zomer gingen de kinderen van Asterdorp naar ‘de vakantieschool’. Meerdere dames van middelbare leeftijd vertelden in 1983 over hun ervaringen in de vakantieschool. Ze genoten nog na, die vakantieschool had blijkbaar diepe indruk gemaakt. Het duurde even voordat wij (de interviews deed ik toen samen met Antje Dijk, die later afstudeerde op dit onderwerp) doorhadden waar die vakantieschool zich precies bevond. Wat bleek: op het dorp zelf! Het was gewoon de zandbak op het binnenterrein. Jonge vrouwen van het katholieke kinderwerk verzorgden de activiteiten op de vakantieschool. Juffrouw Van den Berg bijvoorbeeld en juffrouw Korting.
De kinderen van het Zeeburgerdorp hadden ook hun vakantieschool maar deze lag buiten het dorp, midden in de Indische Buurt. Bij speeltuin Archipel aan de Makassarstraat huurde de Woningdienst elke zomer een andere zuil in voor kinderactiviteiten. In 1940 was deze taak gegund aan de ‘RK Vacantieschool “Licht en Lucht”‘, in 1941 was de onkerkelijke speeltuinbond aan de beurt. Tachtig gulden betaalde de gemeente voor de inzet van personeel opdat er vier weken lang elke dag van 9 tot 17 uur vermaak was. Daarbovenop kreeg de bond ‘0,20 cent per kind per maand’.
Er was wel een klein probleem. Op die speeltuin, het huidige Makassarplein, speelden ook de kinderen uit de Indische Buurt en nu bestond de vrees dat de kinderen van het Zeeburgerdorp het spel van die kinderen zou verstoren. Maar daar had directeur Flipse van de Woningdienst een oplossing voor bedacht, zo blijkt uit een brief die hij juni 1941 stuurde aan de heer M.C. Diemel, administrateur van ‘den Bond van Amsterdamsche Speeltuinvereenigingen’: “De kinderen zullen allen voorzien zijn van een herkenningsteeken in den vorm van een strikje, dit ter vergemakkelijking van de taak van den spelleider”.